Patron szkoły

Julian Tuwim urodził się 13 września 1894 r. w Łodzi. Należał do najpopularniejszych poetów dwudziestolecia międzywojennego. Był współzałożycielem kabaretu „Pikador” oraz grupy poetyckiej „Skamander”. Współpracował z „Wiadomościami Literackimi”. Tłumaczył poezję rosyjską, francuską, niemiecką oraz łacińską. Ojciec poety, Izydor Tuwim (1858-1935), ukończył szkołę w Królewcu, następnie studiował w Paryżu. Był urzędnikiem i korespondentem Azowsko-Dońskiego Banku Handlowego. Matka, Adela z Krukowskich (1872-1942), była córką właściciela drukarni, pochodziła z rodziny inteligenckiej, jej czterej bracia byli adwokatami oraz lekarzami. W latach 1904-1914 Julian Tuwim uczęszczał do Męskiego Gimnazjum Rządowego w Łodzi. W roku 1905, z powodu przetaczającej się przez Łódź rewolucji, rodzina Tuwimów musiała opuścić miasto i schronić się na pewien czas we Wrocławiu. Zadebiutował w 1911 r. przekładem wierszy Leopolda Staffa na esperanto. W roku 1913 miał miejsce jego właściwy debiut poetycki – w „Kurierze Warszawskim” został opublikowany wiersz „Prośba”. W 1916 r., z myślą o rozpoczęciu studiów, przeniósł się do Warszawy. Studiował prawo i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim (1916-1918), szybko jednak je porzucił. W trakcie studiów rozpoczął współpracę z czasopismem „Pro Arte et Studio”. Był jednym z założycieli grupy poetyckiej „Skamander” w 1919 r. 30 kwietnia 1919 roku poślubił Stanisławę Marchew. W czasie wojny polsko-bolszewickiej pracował w Biurze Prasowym Wodza Naczelnego Józefa Piłsudskiego. Był także założycielem Związku Artystów i Kompozytorów Scenicznych (ZAiKS).  W 1939 r. wyemigrował przez Rumunię i Włochy do Francji, a po jej kapitulacji (1940) przez Portugalię i Brazylię do USA. W 1942 r. mieszkał w Nowym Jorku. W latach wojny współpracował z emigracyjnymi czasopismami. Do Polski wrócił w czerwcu 1946 r. W latach 1947-1950 pełnił funkcję kierownika artystycznego Teatru Nowego. Tuwim był autorem tekstów kabaretowych, rewiowych oraz librett. Współautorem i redaktorem pism literackich i satyrycznych („Skamander”, „Wiadomości Literackie”, „Cyrulik Warszawski”). Tłumaczem literatury rosyjskiej, m.in. Aleksandra Puszkina, W. Majakowskiego. Autorem popularnych wierszy dla dzieci, m.in. „Lokomotywy”, „Ptasiego radia”, „Pana Hilarego”, „Słonia Trąbalskiego”, „Bambo”. Bibliofilem i kolekcjonerem kuriozów językowo-literackich („Czary i czarty polskie”, „Pegaz dęba”, „Cicer cum caule”). Poeta był znany ze swojego specyficznego humoru objawiającego się bystrością umysłu i świeżością. Poeta był również autorem wielu popularnych piosenek. Często nawet nie zdajemy sobie sprawy, że te znane nam wszystkim teksty wyszły właśnie spod jego pióra. Wśród nich są m.in. „Co nam zostało z tych lat?” Mieczysława Fogga, „Miłość ci wszystko wybaczy”, „Na pierwszy znak” Hanki Ordonówny, „Pomarańcze i mandarynki” Marka Grechuty, „Tomaszów” Ewy Demarczyk, „Wspomnienie” Czesława Niemena. Zmarł 27 grudnia 1953 r. w pensjonacie ZAiKS-u „Halama” w Zakopanem na skutek ataku serca. Pochowany jest na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Córka Tuwima – Ewa – w 2006 r. założyła Fundację im. Juliana Tuwima i Ireny Tuwim, której celem jest sprawowanie opieki nad dorobkiem artystycznym poety oraz jego siostry.